Propozycja funkcji w nowym edytorze - unindent 3 Witam, za chwilę będzie kończąca faza pierwszej wersji developmentu nowej wersji edytora, https://danon.github.io/4play/ i za chwile mamy ją wrzucać na 4p.dev; ale w między czasie mam w głowie wiele pomysłów dot. edytora. Tematy: edytory tekstu, za darmo, AbiWord, Atlantis Word Processor Lite, Dokumenty Google. Choć dla większości edytor tekstu oznacza po prostu program Microsoftu, warto wiedzieć, że jest WordArt w programie Word: jak korzystać ze wszystkich jego funkcji. Word to potężny edytor tekstu zintegrowany z programem Microsoft pakiet biurowy, Office . Właściwie można powiedzieć, że od jakiegoś czasu jest to wyraźnie wiodąca propozycja w sektorze, więc program nie przestaje rosnąć i ewoluować. Oczywiście, chociaż mówimy Uwaga. Po wybraniu opcji jest stosowane zachowanie wyboru pola, które było dostępne w programie Visual Studio 2019 i starszych wersjach. W szczególności opcja umożliwia wybranie prostokątnej sekcji elementów po naciśnięciu klawisza Alt, a następnie przeciągnięcie myszy w celu zaznaczenia tekstu (lub naciśnięcie klawisza Shift+Alt w+lewo//w górę w/dół, aby zaznaczyć tekst). Autor: kasiunia7828 Dodano: 1.10.2013 (19:19) wykonaj jedno z zadań w edytorze WORD. ZADANIE 3: Czynności ćwiczącego: 1. Otwórz nowy dokument i zapisz go pod nazwą dyplom.doc. 2. Utwórz tekst potwierdzający umiejętności, które posiadłaś (łeś) w czasie ćwiczeń. 3. W edytorze tekstu napisz dowolny tekst, np. Zajęcia komputerowe. Powtórz tekst kilkakrotnie, stosując narzędzia z menu podręcznego. Jeśli napotkasz problemy, skorzystaj z dodatkowych informacji. Wskazówka Aby wykonać to zadanie, wykonaj podane czynności. W edytorze tekstu napisz dowolny tekst, np. Zajęcia komputerowe. 5 darmowych edytorów tekstu, które warto sprawdzić. Dokumenty Google. AbiWord. Notepad++. LibreOffice. Microsoft Word Online. Podsumowanie. Edytory tekstów kojarzone są przede wszystkim z narzędziem od Microsoftu, które jest powszechnie użytkowane zarówno w biurach małych i dużych firm, jak i przez freelancerów. p25T. Lead Nurturing w formularzach HubSpot teraz dostępne dla użytkowników licencji HubSpot Marketing Hub Starter! Dotychczas HubSpot umożliwiał użytkownikom licencji HubSpot Marketing Hub Starter tylko prostą automatyzację dalszej komunikacji po uzupełnieniu i przesłaniu formularza przez użytkownika. Mieliśmy możliwość stworzenia 3 maili, które zostaną wysłane do osoby w określonym czasie. Były to tylko wiadomości w formie tekstowej, nie mogliśmy stworzyć maili w określonym layoucie graficznym i w ciekawszej formie, ale to się zmieniło! Stary edytor maila follow up w ustawieniach formularza HubSpot Nowa zakładka w edycji formularza HubSpot? Na pierwszy rzut oka wchodząc w edycję formularza, widzimy, że nie ma już zakładki Follow Up. Zastąpiła ją zakładka Automation. Po kliknięciu w zakładkę Automation pojawia się widok edytora, w którym będziemy mogli stworzyć trochę bardziej rozbudowane działania, które nastąpią po przesłaniu formularza. Opcje nadal będą ograniczone w porównaniu z tymi, które są dostępne w pakiecie HubSpot Marketing Hub Pro, ale funkcja Automation daje trochę więcej możliwości w stosunku do opcji Follow up. Jakie możliwości mają użytkownicy w ramach automatyzacji w formularzach korzystający licencji HubSpot Marketing Starter? Opcje dostępne w ramach automatyzacji zostały podzielone na 6 Kategorii, które pozwalają na: Delay – mamy możliwość wyboru 1 z 2 rodzajów opóźnień. Pierwszy pozwala ustawić opóźnienie kolejnej interakcji np. 1 dzień po / 1 godzinę po lub 1 minut po przesłaniu formularza. Drugi typ opóźnienia możemy ustawić, przypisując konkretny dzień tygodnia i porę dnia. Internal communication – pozwala na wysyłkę prostej wiadomości tekstowej do wybranego użytkownika lub użytkowników na naszym koncie HubSpot. Możemy również wysłać mail wewnętrzny w formie graficznej, korzystają ze wcześniej opracowanej treści i layoutu. External communication – w tym miejscu wybierzemy, który mail chcemy wysłać do użytkownika w ramach określonej sekwencji. Tu znajdują się wszystkie wiadomości tworzone w ramach automatyzacji. Record management – w tym miejscu będziemy mogli stworzyć zadanie w ramach określonych czynności po wypełnieniu formularza przez osobę. Zadanie może być przypisane do właścicieka takiego kontaktu lub do danego użytkownika w HubSpot. List management – w tym miejscu możemy dodać użytkownika będącego w naszym krótkim workflow do listy statycznej w HubSpot lub z takiej listy statycznej usunąć. Ads management – ta opcja pozwala dodać automatycznie użytkownika do listy reklamowej stworzonej w HubSpot. Dzięki temu wyświetlania im reklam np. na Facebooku, LinkedIn czy w Google. Mamy też możliwość usuniecie użytkownika z takiej listy za pomocą workflow. Jak stworzyć maile w ramach automatyzacji po wypełnieniu formularza? Maile, które będziemy wykorzystywać w ramach automatyzacji, tworzymy podobnie do tych w ramach np. newslettera w zakładce Marketing → Email → Create email. Przejdźmy do edycji maila, gdzie po utworzeniu komunikacji i ustawieniach tytułu maila klikamy zakładkę review and publish w celu opublikowana wiadomości wykorzystanej do automatyzacji. 📌 Wiadomość używana w ramach automatyzacji musi być opublikowana, nie możemy zostawić jej w szkicu. Inaczej nie będziemy mogli takiego maila wybrać w opcji automatyzacji. Co z mailami, które były podpięte w ramach funkcji follow up w starszej wersji ustawień formularza? Te maile zostały automatycznie skonwertowane przez HubSpot na wiadomości w ramach automatyzacji, ale nadal są to tylko wiadomości tekstowe, które można edytować i poprawić na wersję o lepszym wyglądzie, dodać grafiki itp. Można też przygotować nowe treści wiadomości, wykorzystując możliwość tworzenia maili w edytorze graficznym, którymi warto zastąpić wcześniejsze maile tekstowe w ustawieniach automatyzacji. Żeby zastąpić wcześniejszy tekstowy mail na nowy, który jest wysyłany po przesłaniu formularza wystarczy kliknąć pole w ramce send email. Po prawej stronie pojawi nam się opcja przypisania innej wiadomości do tego workflow. Śledzenie statystyk maili wychodzący automatycznie po uzupełnieniu formularza Tak jak w przypadku maili wysłanych regularnie można śledzić statystyki dotyczące wiadomości wysłanych w ramach automatyzacji. Jakie dane zobaczymy?: Do ilu osób dotarł mail; Ilość odbić (bounced); Ile osób się wypisało z listy marketingowej po wysłaniu maila; Jak bardzo się użytkownicy zaangażowali w dany mail; Które linki były najchętniej klikane (mapa kliknięć). O czym warto pamiętać, tworząc bardziej rozbudowaną komunikacje po wypełnieniu formularza? W ramach takiego workflow możemy stworzyć max. 10 akcji. W HubSpot mamy limity wysłania wiadomości marketingowych. W ramach pakietu Marketing Hub Starter możemy wysłać 5 maili w miesiącu do danego kontaktu. Na przykład planując rozbudowany workflow musisz wziąć pod uwagę ilość maili, jaka wyjdzie do danego użytkownika z workflow w miesiącu. Jeśli będzie to 5, to nie wyślesz już do niego maila w formie newsletter, ponieważ cały limit został wykorzystany na wysłanie wiadomości z workflow po wypełnieniu formularza. Żeby odbiorcy otrzymywali maile marketingowe w ramach workflow po wypełnieniu formularza trzeba spełnić 2 warunki: osoba musi mieć w HubSpot subskrypcję (zgodę) na komunikację marketingową i być oznaczona jako kontakt marketingowy. HubSpot Inbound Marketing Strategist Wysokiej klasy specjalista z dużym doświadczeniem w tworzeniu strategii Inbound Marketingu, na której silnie bazuje HubSpot. Z powodzeniem wdraża zarówno strategię Inbound Marketingu, jak również HubSpot w ramach całego obszaru marketingowego. ›@kaisuj›Automatyzacja pracy z Wordem — wprowadzenie do pisania makr 20:06W dzisiejszym wpisie chciałbym Wam przybliżyć potężne narzędzie dołączone do pakietu MS Office jakim jest VBA (Visual Basic for Applications). Nie wiele osób słyszało o istnieniu VBA, a jeszcze mniej z niego korzysta. Możliwości VBA są ogromne, a w przypadku Excela, zamieniają go wręcz w platformę programistyczną. Takie stwierdzenie może wydawać się naciągane, ale wystarczy przejrzeć takie pozycje książkowe jak Excel. Programowanie dla profesjonalistów. aby się przekonać, że Excel w połączeniu z VBA staje się czymś więcej niż arkuszem to jest VBA?VBA jest językiem programowania opartym na Visual Basicu w wersji 6. Jest dołączony do poszczególnych programów pakietu MS Office wraz z prostym edytorem. Co ciekawe, występuje jednak nie tylko w MS Office. Można go spotkać również takich programach jak AutoCAD, Wordperfect czy Corel Draw, a także WPS Office Pro. W uproszczeniu można powiedzieć, że służy do pisania makr, a więc do zautomatyzowania pewnych czynności w pracy z programem. Jest idealny w sytuacjach, kiedy wielokrotnie wykonujemy serię tych samych czynności. Za pomocą VBA możemy zamienić te czynności w skrypt, który wykona je automatycznie za nas z naciśnięciem jednego a makraByć może niektórzy z Was słyszeli o czymś takim jak makra (makrodefinicje) w Wordzie i nawet kiedyś z nich skorzystali, ale nie słyszeli niczego o VBA. Programy MS Office (z wyjątkiem Outlooka) mają dołączony rejestrator makr, który zamienia wykonywane przez nas czynności w trakcie nagrywania makra na kod VBA. Zwykły użytkownik nie jest tego świadomy, bo nigdzie tego nie widać. Odtwarzane makro odbywa się na podstawie zapisanego skryptu VBA. Jest to idealne rozwiązanie dla mniej zaawansowanych użytkowników, którzy chcą zautomatyzować swoją pracę z Wordem. Niestety rejestrator makr ma pewne ograniczenia. Nie jest w stanie zarejestrować wszystkich czynności. Nie można też za jego pomocą wykonać wielu procesów automatyzacji wymagających wyższego poziomu abstrakcji. Możemy przykładowo nagrać makro, w którym zmieniamy kolor wierszy tabeli dla wierszy 1, 3, 5, 7, 9. I makro będzie wspaniale się spisywało, ale tylko w tabelkach z 9-cioma wierszami. Gdy dodamy więcej wierszy, nasze makro nie uwzględni nowo dodanych wierszy. W takich sytuacjach trzeba albo edytować automatycznie utworzone makro, albo po prostu napisać swoje od to jest trudne?Moja przygoda z programowaniem zaczęła się właśnie od VBA. Z pewnością VBA nie jest najlepszym językiem do nauki programowania, ale z drugiej strony jest on bardzo łatwy i intuicyjny. Proste makra można tworzyć nawet bez podstaw programowania. W bardziej złożonych skryptach konieczne jest poznanie koncepcji instrukcji warunkowych i pętli. Moim zdaniem VBA jest na tyle proste, że osoby, które nie zamierzają się uczyć programowania, są w stanie opanować go na tyle dobrze, by stworzyć wiele ciekawych czego zacząć?Do nauki VBA polecam starsze wersje pakietu Office. Dawno już nie miałem do czynienia z VBA i ostatnim razem, gdy robiłem coś w pracy, pracowałem na Office 2010. Pisząc ten wpis postanowiłem sprawdzić wersję 2013 i mam wrażenie, że rejestrator makr został zoptymalizowany. Wcześniejsze wersje charakteryzowały się sporą nadprodukcją kodu. Przykładowo rejestrując makro, w którym chciałem pogrubić czcionkę w zaznaczonym fragmencie tekstu, stara wersja rejestratora makr generowała kod, w którym ustawiała chyba wszystkie możliwe rzeczy związane z czcionką, mimo że zmieniane jest tylko pogrubienie. W efekcie otrzymywało się 20 linijek kodu zamiast 1. Optymalizacja może się więc wydawać dobrą rzeczą, jednakże z punktu widzenia poznawania VBA jest to utrudnienie. Rejestrator makr był bowiem idealnym narzędziem do poznawania modelu obiektowego VBA danego programu - w tym przypadku Worda. Dzięki tym 20 linijkom, po samej zmianie grubości czcionki, od razu wiedziałem także jak zmienić jej rozmiar, styl, samą czcionkę itd. Dostawałem początek proponuję więc nagrać proste makro. W tym celu musimy wejść w ustawienia programu Word i z lewej strony wybrać "Dostosowywanie wstążki". Tam musimy zaznaczyć checkoxa przy karcie "Deweloper". Dzięki temu pojawią nam się na wstążce narzędzia związane z VBA. Przechodzimy do karty deweloper i naciskamy "Zarejestruj makro". Wyskoczy nam okienko, w którym wpisujemy nazwę nowego makro. Inne opcje na razie nas nie interesują. Kursor myszy zmieni się - pojawi się ikonka kasety magnetofonowej, wskazującej że jesteśmy w trybie rejestracji makra. Od tej pory nasze czynności zostaną zapamiętane i zapisane jako kod VBA. Na początek proponuję zmienić czcionkę pojedynczego wyrazy, na którym akurat stoimy na pogrubioną. Aby zakończyć naciskamy "Zatrzymanie rejestrowania" w karcie Deweloper lub przycisk kwadracika na dolnym pasku. Właśnie zarejestrowaliśmy nasze nowe makro. Jak je obejrzeć? Możemy z karty Deweloper wybrać "Visual Basic" lub nacisnąć skrót klawiszowy ALT+ VBAZ lewej strony mamy drzewo wskazujące gdzie są zapisane nasze makra. Zazwyczaj zapisujemy nasze makra w pliku (domyślnie tak są zapisywane makra). Jest to plik szablonu. Makra zapisane w tym pliku będą dostępne dla wszystkich dokumentów Worda. Istnieje też możliwość zapisania makra w konkretnym dokumencie. Po prawej stronie mamy zapisane same makra. Poszczególne makra są oddzielone poziomymi liniami. Każde makro ma następującą postać:Sub NazwaMakra() instrukcje End SubInstrukcje są poleceniami, które ma wykonać Word. W naszym przypadku instrukcja ma postać: = wdToggleOmówię teraz pokrótce poszczególne elementy tej instrukcji. Selection reprezentuje w kodzie obszar zaznaczenia tekstu. Jeżeli nic nie jest zaznaczone (nie ma koloru tła wskazującego na zaznaczone litery) to zaznaczony jest pojedynczy znak, który stoi w tekście bezpośrednio za migającym kursorem. Jeśli w edytorze VBA wpiszemy sobie Selection i postawimy kropkę to pojawi nam się rozwijana lista różnych poleceń. W uproszczeniu można powiedzieć, że zawiera ona różne rzeczy, jakie możemy zrobić z zaznaczeniem. Na tej liście znajduje się Font - czyli zbiór rzeczy jakie możemy zrobić z czcionką naszego zaznaczenia. Kolejna kropka, postawiona po Font, znów pokaże nam listę. Tym razem będzie to lista rzeczy jakie możemy zrobić z czcionką. Na tej liście mamy Bold, czyli pogrubienie. Tak więc całe wyrażenie po lewej stronie znaku równości oznacza ustawienia pogrubienia czcionki zaznaczonego fragmentu tekstu. A jakie mogą być te ustawienia? Najogólniej mówiąc pogrubienie może być albo włączone albo wyłączone, przy czym efekt ten możemy osiągnąć na dwa sposoby. Znak równości przypisuje właściwości czcionki jaką jest Bold konkretną wartość (ustawienie). Samo wdToggle nie oznacza ani włączenia, ani wyłączenia pogrubienia. Jest on przełącznikiem. Taki zapis sprawia, że za każdym razem, gdy będziemy uruchamiać nasze makro, najpierw będzie sprawdzane, czy pogrubienie w zaznaczeniu jest włączone czy nie, a następnie będzie zmieniać jego stan na przeciwny. Działa więc to dokładnie tak samo, jakbyśmy przyciskali przycisk pogrubienia (B) w karcie narzędzi głównych. Możemy jednak zmienić nieco to działanie wpisując zamiast wdToggle wartość logiczną true lub false (prawda lub fałsz): = TrueTak zapisane makro będzie zawsze ustawiać pogrubienie zaznaczonego tekstu bez względu na to czy wcześniej było ono pogrubione czy koduPisząc lub modyfikując bardziej złożone makra będziemy potrzebowali sprawdzać / testować zachowanie się naszego skryptu lub jego fragmentów. W tym celu warto poznać kilka podstawowych technik przydatnych przy takim testowaniu. Po pierwsze bardzo pomocne jest wykomentowanie fragmentu kodu - zaznaczenie kodu jako komentarz tak, aby interpreter języka pomijał te linijki i traktował jako komentarz (informację dla programisty). W tym celu należy na początku linijki napisać znaku pojedynczego cudzysłowu. Warto dostsować sobie pasek narzędziowy (prawy przycisk myszki w dowolnym miejscu paska i wybrać Customize..) poprzez dodanie z kategorii edit comment block i uncommnent block. Pozwalają one na automatyczne komentowanie i odkomentowanie wielu linijek zastosowania komentowania koduJeśli mamy naszą pierwszą linijkę kodu: = wdTogglei chcemy przetestować działanie makra zamieniając wdToggle na True, możemy skopiować całą linijkę, wykomentować ją i pod spodem wkleić skopiowaną linijkę i w niej zmienić wdToggle na True:' = wdToggle = TrueDzięki takiemu zabiegowi możemy szybko wrócić do pierwotnej wersji kodu, jeśli uznamy, że nowo testowany przez nas fragment nie działa tak, jakbyśmy oczekiwali. Podany przeze mnie przykład jest oczywiście banalny i łatwo zapamiętać i wrócić do wdToggle bez kopiowania i komentowania kodu, a jeśli będziemy mieli do przetestowania kilkadziesiąt linijek kodu, zawierających zagnieżdżone pętle z instrukcjami warunkowymi, to wtedy komentowanie kodu będzie kod, wielokrotnie napotykamy na sytuacje, w których chcemy sprawdzić jaka jest wartość danego wyrażenia. W przypadku pogrubienia możemy oczywiście zobaczyć w Wordzie gdzie stoi kursor i sprawdzić organoleptycznie czy zaznaczony fragment jest pogrubiony. Jednakże są sytuacje, w których określenie wartości nie jest takie proste i potrzebne jest wsparcie w samym kodzie. Jednym z nich jest MessageBox. Jest to okienko, które pojawia się w programie wyświetlając komunikat. Możemy tak napisać kod, by treścią komunikatu była wartość sprawdzanego przez nas ( przetestować nasz kod, musimy uruchomić makro. Możemy to zrobić z poziomu edytora VBA naciskając klawisz F5 lub z poziomu Worda z karty Deweloper wybierając Makra (lub ALT+F8) i tam uruchomieniu makra wyskoczy okienko z komunikatem. Treść komunikatu będzie wartością liczbową. Wartość wyrażenia rzadko kiedy jest wyświetlana tak, jak w kodzie, czyli np. true, false. W przypadku pogrubienia dostajemy 0, jeśli zaznaczenie nie jest pogrubione, -1, jeśli jest pogrubione lub 99999999 jeśli zaznaczenie jest częściowo pogrubione. Znajomość tych wartości jest bardzo przydatna, gdy chcemy budować instrukcje warunkowe. Są to takie instrukcje, które wykonują różne wersje kodu, w zależności od spełnienia bądź nie zadanego warunku. Ogólna postać instrukcji warunkowej jest następująca:Jeżeli (spełniony jest ten warunek) to wtedy wykonaj taka instrukcję jeżeli zaś(spełniony jest ten warunek) to wtedy wykonaj taką instrukcję w przeciwnym razie wykonaj tą instrukcję koniec bloku jeżeliMożemy wykorzystać taką instrukcję do wyświetlenia komunikatu w zależności od stanu pogrubienia ( = -1) Then MsgBox ("Ten fragment jest pogrubiony") ElseIf ( = 0) Then MsgBox ("Ten fragment NIE jest pogrubiony") Else: MsgBox ("Ten fragment jest częściowo pogrubiony") End IfW zależności od tego, jaką wartość przyjmie Bold, wyświetli się jeden z trzech komunikatów. MsgBox nie jest jednak najlepszym narzędziem do testowania kodu, zwłaszcza gdy chcemy sprawdzić wiele wartości, np. wyświetlić listę pewnych wartości. W takiej sytuacji musielibyśmy klikać OK dla każdej wartości na liście, co jest bardzo WindowMożemy zastąpić MsgBox komunikatami wyświetlanymi w tzw. 'Immediate Window", które włączamy w edytorze VBA skrótem klawiszowy CTRL+G. Komendą zastępującą MsgBox jest Pokażę teraz jak przy pomocy wyświetlić w immediate window zawartość zaznaczenia oraz jego długość liczoną w (Selection) ( linijka wyświetli w oknie treść zaznaczenia, druga zaś zlicza ilość znaków w zaznaczeniu. Jeśli więc napiszemy sobie w wordzie dobreprogramy, zaznaczymy i uruchomimy makro to otrzymamy:dobreprogramy 13Sprawdzanie zawartości i długości zaznaczeniaZaczynamy programowaćNa początku napisałem, że można stworzyć proste i użyteczne makra bez znajomości zasad programowania. Rejestrator makr nie używa nawet takich podstawowych elementów programowania jakimi są zmienne, instrukcje warunkowe czy pętle. Gdy zaczynamy się uczyć jak tworzyć makra nie są one potrzebne. Jednakże, gdy już oswoimy się edytorem VBA, poznamy podstawowe elementy, którymi manipulujemy w makrach takie, jak zaznaczenie, wyrazy, znaki, czcionki itp. będziemy mieć co raz więcej pomysłów na kolejne, bardziej złożone makra. Z czasem, a nastąpi to raczej dosyć szybko, uświadomimy sobie, że pewnych pomysłów nie jesteśmy w stanie zrealizować rejestratorem makr. Zaczniemy sami pisać instrukcje, ale ciągle będzie nam brakowało odpowiednich narzędzi do zrealizowania bardziej ambitnych pomysłów. Pewnych rzeczy nie da się po prostu zrobić bez podstawowych elementów są pierwszym takim elementem. Każda zmienna musi mieć swoją unikalną nazwę, przy pomocy której będziemy się do niej odwoływać. Zadaniem zmiennych jest przechowywanie wartości. Jak sama nazwa wskazuje, wartość przechowywana przez zmienną może ulegać zmianie w czasie wykonywania kodu. VBA jest bardzo liberalne w zakresie zasad tworzenia zmiennych. W większości języków programowania zmienne muszą być przed pierwszym użyciem zadeklarowane. Co więcej, zmienna taka musi mieć określony typ danych, jaki będzie przechowywać. Jeśli więc będziemy przechowywać w niej liczby całkowite, to musimy ją zadeklarować jako zmienną typu liczb całkowitych. W VBA nie ma takiej konieczności. Jest to duże ułatwienie dla osób, które nie miały do tej pory styczności z programowaniem. Wystarczającą i prawidłową konstrukcją jest więc taki zapis:iloscWyrazow = ten sposób tworzymy zmienną o nazwie iloscWyrazów i przypisujemy jej wartość liczbową równą ilości wyrazów w zaznaczeniu. Aby sprawdzić czy nasza zmienna faktycznie działa, możemy wyświetlić jej zawartość: (iloscWyrazow)Ja jednak zachęcam do deklarowania zmiennych. Choć może się wydawać to zbytecznym wysiłkiem, jest to bardzo pomocne. Po pierwsze unikniemy w ten sposób wielu błędów. Interpreter rozróżnia wielkość liter. Jeśli więc pomylimy się i napiszemy: (iloscwyrazow)to nie uzyskamy prawidłowej wartości, ponieważ interpreter nie zrozumie, że chodzi nam o zmienną pisaną przez duże W. Zmienne uprzednio zadeklarowane, zostaną automatycznie poprawione w trakcie pisania. Co więcej, jeśli nie pamiętamy dokładnie nazwy zmiennej, to po napisaniu pierwszych liter możemy użyć skrótu CTRL+SPACJA, który automatycznie dopisze nam nazwę zadeklarowanej zmiennej do końca. Zmienne deklarujemy słówkiem Dim (co jest bodajże skrótem do declare in module) poprzedzającym nazwę zmiennej: Dim iloscWyrazow As Integer iloscWyrazow = (iloscWyrazow) Wyrażenie "As Integer" jest również opcjonalne i oznacza ono określenie typu danych przechowywanych przez zmienną, w tym przypadku to liczby całkowite. VBA potrafi automatycznie rozpoznawać typy danych, dlatego osoby początkujące mogą sobie tym nie zaprzątać głowy. Podaję to bardziej jako podstawowym elementem programowania są pętle. Są to wielokrotnie powtarzane bloki instrukcji. Może to być nawet jedna instrukcja powtarzana wielokrotnie. Jeśli więc przykładowo chcielibyśmy kazać Wordowi by narysował linię składającą się z kropek to kazalibyśmy mu wielokrotnie wykonać jedną prostą instrukcję: napisz znak kropki. Jest kilka podstawowych rodzajów pętli. ja pokażę najprostszą z nich - pętle "for". Powtarzana ona daną instrukcję / blok instrukcji zadaną z góry ilość razy. Ilością kroków (powtórzeń) pętli steruje tzw. zmienna sterująca. Często jest nazywana "i" od ang. integer - liczba całkowita, ale możemy ją sobie nazwać dowolnie, np. licznik. W każdym języku programowania ta pętla ma w kodzie nieco inną postać, ale ogólnie można ją przedstawić tak: Dla wartości zmiennej sterującej od 1 do 10 wykonuj następujący kod. Dla lepszego zrozumienia podam najprostszy możliwy licznik = 1 To 10 (licznik) Next licznikPrzykład pętli for z 10 krokamiW każdym kroku pętli zmienna licznik przyjmuje kolejno wartości od 1 do 10. Pętle for stosujemy, gdy wiemy ile razy ma się ona "przekręcić". Dlatego przeważnie zanim zaczniemy pętle, musimy ustalić liczebność jakiegoś zbioru, na którym będziemy wykonywać operacje. Wytłumaczę to na przykładzie wyrazów w iloscWyrazow iloscWyrazow = For licznik = 1 To iloscWyrazow ( Next licznikPętla for wyświetla wszystkie wyrazy z zaznaczeniaW powyższym kodzie wykorzystujemy fakt, że Words jest ponumerowanym zbiorem elementów, zwanym w programowaniu tablicą. W tym przypadku jest to zbiór wyrazów z naszego zaznaczonego tekstu. Do każdego elementu takiego zbioru możemy się odwołać poprzez tzw. indeks tego elementu, czyli jego numer. Elementy są ponumerowane wedle kolejności występowania w tekście. Pierwszy element ma numer 1. W większości języków programowania pierwszy element tablicy ma indeks równy 0, ale w VBA domyślnie numerowanie elementów tablicy zaczyna się do 1. Można to zmienić, ale w wielu przypadkach tak jest łatwiej (np. numeracja wierszy w Excelu też zaczyna się od 1). Wracając do powyższego przykładu, zmienna iloscWyrazow przyjmuje wartość równą ilości wyrazów znajdujących się w zaznaczonym przez nas tekście, jeszcze przed rozpoczęciem pętli. To bardzo ważne! Pętla wykona tyle kroków, ile jest wyrazów. Zmienna licznik początkowo ma wartość 1. Po każdym wykonaniu instrukcji wyświetlenia wyrazu, zwiększy swoją wartość o 1. Dzięki temu za każdym razem ze zbioru wyrazów Words jest wybierany kolejny wyraz zaznaczenia i wyświetlany w immediate przykład zastosowania VBA w WordziePowiedzmy, że mamy prostą tabelkę jak na zrzucie ekranu tabelka utworzona w WordziePokaże jak zrobić, aby za pomocą makra VBA pokolorować nieparzyste wiersze tabeli licząc bez tabela Dim wiersze Dim licznik tabela = wiersze = For licznik = 2 To wiersze Step 2 = wdColorGray10 Next licznikNajpierw deklarujemy trzy zmienne. Pierwsza z nich będzie reprezentowała naszą tabelę, druga ilość wierszy w tabeli, a trzecia to zmienna sterująca pętlą. Tables jest zbiorem tabel w obrębie zaznaczenia. Zakładam, że przed uruchomieniem makra staniemy kursorem myszy gdziekolwiek w obrębie interesującej nas tabeli. Ponieważ będzie to jedyna tabela w obszarze zaznaczenia, będzie to pierwsza tabela w zbiorze Tables. Następnie zapisujemy do zmiennej wiersze ilość wierszy naszej tabeli przez funkcję Count wywołaną na rzecz zbioru wierszy tabeli Rows. Mając tak przygotowane zmienne zaczynamy pętlę. Pętla ta wygląda minimalnie inaczej od poprzedniej. Pojawia się bowiem słówko Step, które określa rozmiar kroku pętli. Step 2 sprawia, że zmienna sterująca licznik będzie się zwiększała po każdym przebiegu pętli o 2, a nie o 1 jak jest domyślnie. Odliczanie zaczynamy od 2, bowiem chcemy pominąć pierwszy wiersz, który jest nagłówkiem. W każdym kroku pętli wybieramy z tabeli pojedynczy wiersz o indeksie równym wartości zmiennej sterującej licznik. Za pierwszym razem będzie to 2, później 4 (zwiększamy o zawsze o 2), później 6 itd. W ten sposób w każdym kolejnym kroku pętli będziemy wybierać co drugi wiersz tabeli. Oczywiście, gdybyśmy z jakiegoś powodu chcieli wybrać co trzeci lub co czwarty wiersz tabeli, to możemy ustawić wartość Step na 3 lub 4. Gdy mamy już wybrany wiersz, to po kropce wybieramy właściwość wiersza jaką jest Shading, czyli cieniowanie, a po kolejnej kropce BackgroundPatternColor czyli kolor tła, jakim chcemy zamalować wiersz. Wszystkie te "nazwy" możemy szybko uzyskać rejestrując makro rejestratorem makr i zmieniając kolor tła pojedynczego wiersza. W uzyskanym kodzie otrzymamy wszystkie potrzebne informacje, które potem wykorzystamy we własnym kodzie. Po znaku równości wpisujemy wd (skrót od Word) i naciskamy CTRL+Spacja. Pojawia się nam lista dostępnych kolorów. Ja wybrałem szary 10%. Po wykonaniu makra tabelka wygląda następująco:Wiersze tabeli pokolorowane przy użyciu makra VBANajlepsze w naszym makro jest to, że możemy dodać nawet i 100 wierszy, a makro dostosuje się do nowej ilości wierszy i wykona zadanie tak samo szybko. Jest to niemożliwe do wykonania makrem zarejestrowanym przez rejestrator. Ale na tym nie koniec. Powiedzmy, że chcemy aby nasza tabelka miała w pierwszej kolumnie ponumerowane komórki. W tym celu dopiszemy kilka instrukcji wewnątrz naszej licznik = 2 To wiersze Step 2 = wdColorGray10 = licznik - 1 If (Not licznik = wiersze) Then + 1).Cells(1). = licznik End If Next licznikPo cieniowaniu dodałem linijkę, w której dla danego wiersza wybieram pierwszą komórkę tego wiersza (pierwszą kolumnę) i poprzez właściwość Text wpisuję tam liczbę równą co do wartości licznikowi minus 1. Odejmujemy 1 ponieważ zaczynamy numerowanie od drugiego wiersza wartością 1. Ponieważ nasza pętla wykonuje skoki co 2, w każdym kroku pętli trzeba obsłużyć dwa wiersze jednocześnie: bieżący - równy licznikowi oraz następny. Aby edytować następny wiersz, względem bieżącego (wskazanego wartością licznika) podajemy w indeksie wiersza licznik + 1. Wartość wpisywane tekstu tym razem równa jest licznikowi. Jednakże tak zmodyfikowany zapis jest nieprawidłowy dla ostatniego wiersza tabeli. Nie możemy w kodzie odnosić się do wiersza o indeksie licznik + 1 w ostatnim wierszu tabeli, ponieważ taki wiersz (ostatni + 1) nie istnieje. Dlatego zanim wykonamy taką instrukcję, musimy się upewnić, że będzie ona wykonywana wszędzie poza ostatnim wierszem. W tym celu skorzystamy z konstrukcji instrukcji warunkowej z warunkiem licznik nie jest równy ilości wierszy pokolorowana i ponumerowana makrem VBATakie makro można przerobić sobie tak, aby każda wstawiana przez nas tabela miała automatycznie ponumerowane wiersze w pierwszej kolumnie i pokolorowany co drugi wiersz. Nasze makra mogą być uruchamiane skrótem klawiszowym lub własnym przyciskiem na wstążce. Nie będę w tym wpisie omawiać sposobów na uzyskanie takiego efektu, bo jest to zagadnienie na tyle obszerne, że wymagałoby oddzielnego zwłaszcza te pisane własnoręcznie, potrafią znacząco zwiększyć możliwości Worda, przyspieszyć pracę, wyręczyć nas w żmudnych, powtarzających się czynnościach. W tym wpisie pokazałem jedynie proste przykłady, aby wyjaśnić podstawowe zasady działania makr i VBA. Możliwości są jednak niemal nieograniczone. Można przykładowo stworzyć makro, które będzie nam zamieniać wartość liczbową na słowną, co może być bardzo przydatne przy różnych rachunkach. Analogicznie można zamieniać daty. Wiele zależy od charakteru naszej pracy. Jeśli korzystamy z szablonów, które zawierają powtarzalne dane, możemy stworzyć makro, które przy zapisie nowego dokumentu z szablonu, będzie pobierać informacje z nazwy tego dokumentu (np. imię i nazwisko osoby, której dotyczy dokument) i wstawia w odpowiednie miejsca w dokumencie i to zanim zaczniemy prace z tym dokumentem. Możemy znacząco przyspieszyć formatowanie dokumentu, efektywniej wykorzystać style. VBA potrafi odczytywać dane z systemu plików, a także pobierać dane z innych dokumentów i to nie tylko Worda, ale także pozostałych programów Office'a. Excel czy Outlook dają jeszcze większe do popisu makrom VBA. Dlatego warto je znać, zwłaszcza gdy staramy się wycisnąć z tych programów jak najwięcej. Intensywne szkolenie poświęcone praktycznym zagadnieniom tworzenia profesjonalnych dokumentów tekstowych w praktyce korporacyjnej. Omawiamy następujące tematy: profesjonalne formatowanie dokumentów (teksty oraz grafika), poprawna praca z dużymi dokumentami, stosowanie i formatowanie tabel, szablony, style oraz recenzje. Podstawowe reguły pracy Organizacja informacji w dokumencie. Kolejność czynności w edytorze. Zasady tworzenia akapitów i stosowania typów czcionek, reguły interpunkcyjne. Praca z sekcjami, w tym: tworzenie zmiennych nagłówków i stopek. Klawisze edycyjne i nawigacyjne, metody zaznaczania wybranych elementów dokumentu, zaznaczanie wielu fragmentów jednocześnie. Znaki specjalne, praca z tabulatorami. Formatowanie dokumentu Przygotowanie formatu dokumentu, rozmiaru i położenia strony, definicja marginesów. Tworzenie list punktowych oraz numerowania informacji - listy jedno i wielopoziomowe. Numerowanie ciągłe i niezależne. Tworzenie dokumentów w systemie gazetowym (wielokolumnowym). Sterowanie podziałem tekstu. Formatowanie tekstu zaznaczonego - nadawanie atrybutów czcionek, przygotowanie tytułów i fragmentów wyróżnionych, wstawianie indeksów, malarz formatów, animacja tekstu. Formatowanie akapitu. Tworzenie stylów akapitów i znaków - korzystanie ze stylów w celu zapewnienia spójności wyglądu dokumentów i łatwości formatowania oraz poprawiania całości. Numerowanie stron ? jak przygotować numerację taką jak w książce? Automatyzacja pracy Stosowanie automatycznej korekty. Praca w trybie recenzji oraz porównywanie i scalanie dwóch wersji dokumentu. Tworzenie i aktualizowanie pól ? data bieżąca, liczba stron itp. Przenoszenie informacji pomiędzy dokumentami. Tworzenie i stosowanie autotekstów. Tworzenie i stosowanie szablonów dokumentów. Dokumenty wielostronnicowe Praca w trybie planu dokumentu i konspektu. Zasady tworzenia spisów treści i indeksów haseł. Jak stworzyć spis ilustracji użytych w dokumencie? Praca z użyciem hiperłączy i zakładek. Masowe tworzenie listów, katalogu, wizytówki i etykiet na produkty przy użyciu korespondencji seryjnej. Dokumenty główne i podrzędne. Elementy graficzne Organizacja informacji obrazkowej - dobór grafiki do dokumentu. Wstawianie obrazków z plików oraz galerii. Zarządzanie obrazkami w dokumencie - ustawienia, zachowanie względem tekstu ? w tym kotwiczenie ilustracji w tekście, formatowanie obrazków. Wstawianie obiektów zewnętrznych ? na przykładzie wykresów Microsoft Excel. Tworzenie obiektów rysunkowych i diagramów za pomocą narzędzi paska. Użycie i zastosowanie pól formularzy ? pola wyboru, listy rozwijalne itp. Stosowanie inicjałów, motywu i znaku wodnego. Tabele i wykresy Tworzenie i formatowanie tabel - ukrywanie i wyświetlanie siatki, style linii, kontynuowanie tabeli na następnej stronie, zmiana wysokości wiersza i szerokości kolumny. Formatowanie tekstu w tabeli - wyrównywanie tekstu w komórkach, stosowanie tabulatorów, kierunek tekstu, powtarzanie nagłówków, definiowanie marginesów wewnętrznych itp. Dzielenie i scalanie komórek tabeli. Sortowanie tekstu w tabelach, stosowanie formuł w komórkach tabeli. Konwertowanie tekstu na tabelę oraz tabeli na tekst. Tworzenie i formatowanie wykresów. Podczas szkolenia 'tradycyjnego' otrzymasz komplet materiałów składających się z segregatora z podręcznikeim, dokładnych opisów ćwiczeń 'krok-po-kroku', notesu, długopisu oraz podkładki pod myszkę ze skrótami Excel lub szkoleń on-line otrzymują podręcznik i opisy ćwiczeń 'krok-po-kroku' w postaci pliku PDF (kilkaset stron), przesyłanych emailem po zakończeniu szkolenia. Ileż to razy przyłapaliście się na tym, że podczas pracy palce klepały non stop tę samą wymaganą kombinację klawiszy żeby skończyć zadanie? Może potrzebujecie stworzyć skomplikowaną wielopoziomową strukturę folderów pod Ten Bardzo Ważny Projekt Na Wczoraj? Na szczęście powyższe problemy i im podobne można rozwiązać za pomocą odrobiny kodowania. Nawet jeżeli nie jesteś programistą możesz ułatwić sobie życie za pomocą 5 przydatnych narzędzi do automatyzowania procesów. Directory Opus Kiedy zabieramy się za automatyzowanie procesów warto najpierw zastanowić się na czym w głównej mierze polegać będzie nasze zadanie. Czy pracować będziemy na powtarzających się regułkach i dużej ilości mało różnorodnych tekstów? Czy może raczej tworzyć będziemy hurtowe ilości plików i folderów? Zawężenie i doprecyzowanie zakresu wykonywanych czynności pozwoli dobrać odpowiednie narzędzie - a jeżeli szukamy narzędzia do pracy ze strukturami plików na pewno pomocnym i wydajnym okaże się Directory Opus. Zobacz również:Najlepszy VPN dla Linuxa [RANKING 2022] DirectoryOpus Przy koszcie około 300 zł za pojedyncza licencję, Directory Opus jest jednym z droższych managerów i w porównaniu z np. Total Commander (około 160 zł za pojedynczą licencję) może wydać się za drogi. Jednak jeżeli zarządzamy dużą ilością plików na co dzień i należy to do naszych podstawowych zadań w pracy, każdy grosz wydany na Directory Opus jest dobrze spożytkowany. Praktycznie każdy pasek narzędziowy, przycisk, ustawienie, klawisz szybkiego wyboru może być dowolnie definiowalny przez użytkownika. Podobnie sprawa ma się ze skrótami klawiszowymi czy też nazwami i rozmieszczeniem poszczególnych elementów interfejsu. Z kolei taki poziom dostosowania do widzimisię użytkownika wprost przekłada się na możliwości automatyzacji poszczególnych zadań. Directory Opus dysponuje własnym wbudowanym zestawem komend, swoistym prostym językiem skryptowym. Za jego pomocą można szybko stworzyć i przypisać do pojedynczego klawisza komendę zakładającą dowolny dokument z predefiniowanym formatem nazwy (np. data 2012-12-18, 20121218, etc.). Można również wybrać kilka plików i szybko zmienić nazwy wszystkich z nich naraz według pożądanego schematu lub stworzyć makro, które z danego folderu wybierać będzie tylko pliki DOC lub JPEG, będzie je kompresowało, nadawało nazwę według naszych potrzeb i archiwizowało w wyznaczonym miejscu albo wysyłało pocztą. Directory Opus zezwala na zautomatyzowanie praktycznie każdego polecenia jakie wykonuje się przy zarządzaniu strukturą plików, a za dodatkowy plus uznać należy obszerną dokumentację przedstawiającą dostępne opcje programu. VBA Artykuł traktujący o automatyzacji codziennej pracy bez wspomnienia o VBA (Visual Basic for Applications) z góry uznany powinien być za niekompletny. Tej aplikacji nie można pobrać z sieci i zainstalować, ale jest spora szansa że większość użytkowników PC na świecie ma ją u siebie na komputerze. VBA jest bowiem integralną częścią Microsoft Office. Jeżeli zatem chcesz uczynić swoją pracę z Word, Excel lub Access mniej wtórną jest to idealne narzędzie dla Ciebie. Przy odrobinie zacięcia VBA można wykorzystywać do wszystkiego od wprowadzania tekstu poprzez formatowanie gotowego dokumentu i pracę z plikami zewnętrznymi, aż na tworzeniu spersonalizowanych funkcji w Excelu skończywszy. VBA Jedną z najlepszych cech VBA jest prostota użycia. Zaczynamy od nagrania makra czynności wykonywanych manualnie (np. zaznaczanie i pogrubianie tekstu), przechodzimy do wbudowanego edytora VBA i patrzymy jak dane makro wygląda w formie kodu. Uruchomić edytor można za pomocą kombinacji klawiszy Alt + F11 lub poprzez zakładkę Dewelopera ze wstążki komend (niewidoczna w standardowym widoku, trzeba udostępnić poprzez opcje). Edytor VBA jest w pełni przystosowany do pisania skryptów, posiada wbudowane narzędzie debugujące, opcję auto uzupełniania i domykania otwartych komend, kontekstową pomoc i znacznie więcej. Kiedy przegląda się w nim istniejące makra, można powoli i w swoim tempie rozebrać je na czynniki pierwsze, zrozumieć działanie i edytować przystosowując do swoich potrzeb. Szczerze powiedziawszy praca z VBA to pierwszy kroczek na ścieżce do prawdziwego programowania. Każde stworzone w ten sposób makro nadaje się od razu do użytku i przyczynia się do uproszczenia naszej pracy, czyniąc ją mniej nużącą. Aplikacja Apple Shortcuts została zintegrowana bezpośrednio z systemami iOS 13 i iPadOS 13. Po latach ciągłych ulepszeń możesz teraz tworzyć bez wyzwalania, oparte na powiadomieniach automatyzacje na iPhonie i iPadzie. Jak działają automatyzacje na iPhonie i iPadzieJak utworzyć automatyzację zdarzeń na iPhonie lub iPadzieWydarzeniaPodróżowaćUstawieniaJak uruchomić automatyzację w tleJak stworzyć automatyzację opartą na NFCShare this post! Firma Apple wprowadziła aplikację Skróty w iOS 12. Wcześniej aplikacja była sprzedawana w App Store jako Workflow. Możesz poprosić Siri o zainicjowanie skrótu (predefiniowany zestaw działań) lub nacisnąć przycisk na iPhonie lub iPadzie, aby to zrobić. Teraz skrót może uruchamiać się automatycznie na podstawie podanych parametrów. Może się to nawet zdarzyć w tle i używać pewnych zewnętrznych wyzwalaczy, takich jak NFC. Funkcja automatyzacji skrótów jest dostępna na urządzeniach z systemem iOS lub iPadOS lub nowszym. Jednak nie wszystkie automatyzacje skrótów są automatyczne. Domyślnie automatyzacja wyświetla powiadomienie, w którym możesz uruchomić skrót po kliknięciu „Uruchom”. Niektóre skróty oparte na bezpośredniej fizycznej manipulacji za pomocą iPhone’a lub iPada działają automatycznie (więcej na ten temat poniżej). Jak utworzyć automatyzację zdarzeń na iPhonie lub iPadzie Możesz utworzyć dwa rodzaje automatyzacji na swoim iPhonie lub iPadzie: Osobiste i Domowe. Automatyzacje osobiste są powiązane z Twoim urządzeniem iOS i iPadOS. Automatyzacje w domu są powiązane z Twoimi urządzeniami HomeKit. W tym artykule skupiamy się na automatyzacjach osobistych na Twoim iPhonie i iPadzie. Przyjrzyjmy się działaniom, które możesz wywołać. Wydarzenia Pora dnia: możesz włączyć tę opcję o dowolnej porze dnia, o wschodzie lub zachodzie ten skrót jest uruchamiany, gdy alarm jest zatrzymany lub Apple Watch: można to uruchomić, gdy trening na zegarku Apple Watch rozpoczyna się, wstrzymuje lub kończy. Podróżować Przybycie: wyzwalacz oparty na lokalizacji, który aktywuje się po przybyciu do określonej wyzwalacz, gdy opuścisz określoną dojeżdżam: to działanie ma na celu przewidzenie, kiedy zazwyczaj wychodzisz do pracy lub domu i uruchamia skrót o określonej godzinie lub do godziny przed skrót jest uruchamiany po podłączeniu lub odłączeniu od CarPlay. Ustawienia Tryb samolotowy, Wi-Fi, Bluetooth, Nie przeszkadzać, Tryb niskiego zużycia energii: Ten skrót uruchamia się po włączeniu lub wyłączeniu tych za pomocą tego wyzwalacza możesz dotknąć iPhone’a na naklejce NFC i uruchomić skrót. Nowoczesne iPhone’y (iPhone XS, XS Max, 11, 11 Pro i 11 Pro Max) mogą uruchamiać skróty NFC w aplikację: ten wyzwalacz uruchamia skrót po otwarciu dowolnej aplikacji. Przeanalizujmy przykład. Załóżmy, że chcesz utworzyć skrót odtwarzający kojącą muzykę po otwarciu aplikacji Twitter. Otwórz aplikację Skróty, a następnie dotknij „Automatyzacja” na dolnym pasku narzędzi. Następnie dotknij znaku plus (+) u góry. Jeśli po raz pierwszy korzystasz z funkcji Automatyzacje, możesz pominąć ten krok. Tutaj dotknij „Utwórz automatyzację osobistą”. Zobaczysz listę działań, które opisaliśmy powyżej. Przewiń do dołu ekranu i kliknij „Otwórz aplikację”. Kliknij „Wybierz” w sekcji „Aplikacja”. Wyszukaj, a następnie wybierz aplikację. Dotknij „Gotowe”, aby powrócić do poprzedniego ekranu, a następnie dotknij „Dalej”. Teraz kliknij „Dodaj akcję”. Możesz przewijać sugerowane działania lub przeglądać działania na podstawie aplikacji i kategorii. Najlepszym sposobem na znalezienie akcji jest jej wyszukanie. Kliknij „Szukaj” u góry, a następnie wpisz „Odtwórz muzykę”. W sekcji „Czynności” kliknij „Muzyka Play”. Na następnym ekranie dotknij „Muzyka”. Kliknij pasek „Wyszukaj”, aby znaleźć playlistę lub utwór albo przejrzeć bibliotekę. Przejrzyj listę, a następnie dotknij utworu lub listy odtwarzania, aby wyświetlić szczegółowy widok. Po znalezieniu żądanej listy odtwarzania lub utworu stuknij znak plus (+), aby ją wybrać. Kliknij „Dalej”. Zobaczysz teraz szczegóły automatyzacji podzielone na sekcje „Kiedy” i „Do”. Ponieważ ta opcja obsługuje wyzwalacze w tle, możesz włączyć funkcję „Pytaj przed uruchomieniem”. Jeśli jesteś zadowolony z automatyzacji, kliknij „Gotowe”. Teraz, po otwarciu aplikacji Twitter, zostanie odtworzona wybrana playlista lub utwór. Jeśli nie włączyłeś funkcji wyzwalania w tle, zobaczysz powiadomienie; dotknij „Uruchom”, aby uruchomić skrót. Jak uruchomić automatyzację w tle Większość automatyzacji można włączyć w tle. Zwykle są to czynności, które kontrolujesz, lub które są bezpośrednim wynikiem czynności wykonanej na iPhonie lub iPadzie. Następujące typy działań obsługują funkcję wyzwalania w tle (nadal otrzymujesz o nich powiadomienia): Alarm, Treningi Apple Watch, CarPlay, Tryb samolotowy, Nie przeszkadzać, Tryb niskiego zużycia energii, NFC i Otwórz aplikację. Jeśli skonfigurujesz automatyzację w domu, w tle będą działać następujące akcje: Występuje pora dnia, Przybywają ludzie, Ludzie odchodzą i Akcesorium jest kontrolowane. Musisz włączyć tę funkcję indywidualnie dla każdego skrótu, który ją obsługuje. Wybierz skrót z zakładki Automatyzacje, a następnie włącz funkcję „Pytaj przed uruchomieniem”. W wyskakującym okienku kliknij „Nie pytaj”. Teraz po uruchomieniu skrótu zobaczysz powiadomienie „Uruchamianie automatyzacji”. Jak stworzyć automatyzację opartą na NFC Możesz użyć dowolnego pustego tagu NFC jako wyzwalacza dla skrótu. Aplikacja Skróty nie zapisuje żadnych danych w tagu; po prostu używa go jako wyzwalacza. Nowsze iPhone’y (iPhone XS, XR, XS Max, 11, 11 Pro, 11 Pro Max i nowsze) mogą używać tagów NFC do wyzwalania działań, nawet gdy aplikacja Skróty nie jest na pierwszym planie. Otwórz aplikację Skróty, a następnie przejdź do zakładki „Automatyzacje”. Stuknij znak plus (+), stuknij „Utwórz automatyzację osobistą”, a następnie stuknij „NFC” na liście. Zwróć uwagę, że jeśli po raz pierwszy korzystasz z funkcji Automatyzacje, nie musisz dotykać znaku plus (+). Wskaż „Skanuj” obok opcji „Tag NFC”. Przytrzymaj tag NFC w górnej części iPhone’a, aby go zeskanować. Po zeskanowaniu nazwij tag NFC, a następnie dotknij „Gotowe”. Powrócisz do ekranu „Nowa automatyzacja”; kliknij „Dalej”. Na ekranie „Czynności” kliknij „Dodaj akcję”. Tutaj możesz przeglądać sugerowane działania lub w szczególności szukać jednego. Stuknij czynność, aby ją wybrać. W tym przykładzie wybraliśmy akcję „Wyślij wiadomość”. W edytorze „Akcje” możesz skonfigurować parametry akcji, takie jak tekst wiadomości. Kiedy skończysz, kliknij „Dalej”. Na ekranie przeglądu „Nowa automatyzacja” włącz opcję „Pytaj przed uruchomieniem”. W wyskakującym okienku dotknij „Nie pytaj”, aby włączyć funkcję automatycznego wyzwalania w tle. Teraz po prostu przytrzymaj iPhone’a blisko tagu NFC lub dotknij górnej części iPhone’a naklejki NFC, aby uruchomić skrót. Funkcja Automatyzacja w Skrótach to tylko jedna z wielu nowych i niesamowitych funkcji w iOS 13. Po uaktualnieniu możesz również spróbować włączyć tryb ciemny.

automatyzacja czynności w edytorze tekstu